omroep flevoland

Kijk hier naar de documentaire 'Zuiderzeeverhalen van de Eerste Wereldoorlog' met een prominente rol voor het eiland Urk, waar een interneringskamp voor buitenlandse officieren was gevestigd.

Op 11 november was het precies 100 jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog eindigde. Het was een oorlog waarbij Europa in twee kampen verdeeld was. Een groot deel van de strijd, die meer dan twintig miljoen doden zou gaan eisen, speelde zich af in de loopgraven. Om niet in de bloedige gevechten meegetrokken te worden verklaart Nederland zich neutraal.

Door geen partij te kiezen diende Nederland zich aan de regels te houden die bij de tweede vredesconferentie in Den Haag in 1907 werden vastgesteld. Een van die regels was dat militairen uit oorlogvoerende landen die op Nederlands grondgebied kwamen geïnterneerd dienden te worden. Iedere buitenlandse officier die al dan niet per ongeluk op Nederlands grondgebied kwam werd vastgezet in een interneringskamp.

Een van die kampen, een grote witte houten barak, stond sinds het begin van de oorlog op het eiland Urk, middenin de woeste Zuiderzee. Het werd een soort ‘Alcatraz’ van de lage landen. Ontsnappen werd onmogelijk geacht. De officieren waren geen officiële krijgsgevangenen en kregen daarom beperkte vrijheden als ze beloofden om niet te ontsnappen. Zo kregen ze bijvoorbeeld de mogelijkheid om het kamp tijdelijk te verlaten, mits ze hiervoor tekenden en daarbij hun erewoord gaven.

In de documentaire (25 minuten) over deze bijzondere tijd op Urk wordt dieper ingegaan op wat er rond dit kamp gebeurde. Zo was er de Britse piloot Thomas Rainey die op Urk terecht kwam omdat hij weigerde zijn erewoord te geven. Hij probeerde te ontsnappen door een paar kilometer te zwemmen om vervolgens door een boot opgepikt te worden. Hij werd echter weer gepakt. Toch lukte het hem uiteindelijk om door een list naar Engeland te ontsnappen. Hoe dat precies in zijn werk is gegaan wordt verteld in de documentaire.