omroep flevoland

"Ik hoorde verhalen van mensen die ziek en stervende waren. Normaal creëer je dan een omgeving waar je afscheid kunt nemen van de kinderen. Dat gebeurde dus niet meer." Albert Hilvers, bestuurder van zorggroep Oude en Nieuwe Land, is dat het meest bijgebleven. Een half jaar na de eerste coronamaatregelen blikken we terug met een aantal Flevolanders die het virus van dichtbij hebben meegemaakt. Medio maart werden verpleeghuizen voor bezoek gesloten vanwege het virus. "Je grijpt in in levens van mensen. Er zijn best heel veel voorbeelden te geven wat dat betekent. Ik hoorde een verhaal van een mevrouw die één keer per jaar de sterfdag van haar man gedenkt. En op die dag komen haar kinderen. Dat ging dus niet."

Francis Hammer woont in het Hof van Smeden in Emmeloord, één van de locaties van zorggroep Oude en Nieuwe Land. Ze was op 16 maart jarig. 18 maart ging het verpleeghuis dicht. "Het was wel schrikken", aldus Hammer. "Emotioneel is het afschuwelijk. Ik heb echt wel eens gedacht: het is net een gevangenis."

Zwaar besluit
Hilvers merkte destijds dat andere instellingen zelf eerder besloten de deuren te sluiten. Hier heeft de zorggroep zich tegen verzet. De deuren zijn pas gesloten toen het moest van de overheid. Dit was een zwaar besluit volgens de bestuurder, omdat je dan echt ingrijpt in de eigen regie van de bewoners en je sociale contacten uitsluit.

Volgens Hilvers werden in het begin van de crisis de regels van het RIVM heel streng gevolgd. Nu wordt er ook meer naar maatwerk gekeken. Bijvoorbeeld als iemand stervende is, of het mogelijk is om iemand te verplaatsen zodat familie er toch bij kon zijn. In het begin leek het net een militaire operatie, later kwam weer meer de focus te liggen op het menselijke aspect.