omroep flevoland

De 75-jarige Rita Sterkeboer uit Almere doet in het boek 'Lief wezen, overleven op de Wallen, gevangen bij de nonnen', haar verhaal over de eerste achttien jaar van haar leven. Ze groeit op in Amsterdam als dochter van een prostituee. Haar moeder Henny verwaarloost Rita, mishandelt haar en verhuurt haar als klein meisje aan mannen die hun seksuele lusten botvieren. Na een uithuisplaatsing komt ze bij de nonnen terecht en wordt haar leven zo mogelijk een nog grotere hel.

Hoe doorsta je zoiets? Rita weet het zelf ook niet. "Dat vragen zoveel mensen aan me, maar ik weet het echt niet. Ik heb er geen antwoord op. Gewoon doorgaan. Dat heb ik gedaan. Meer niet. Ik heb alles jarenlang op een zijspoor gezet. Dan was het er niet." Toen Rita zelf kinderen kreeg, kwam alles weer boven. "Dat is wel heel erg moeilijk hoor. Door hun jeugd, keek ik terug op m'n eigen verleden."

De moeder van Rita had een grote hekel aan de ogen van haar dochter. Die deden haar denken aan de verwekker van haar kind. "Ze haatte mijn ogen, Indianenogen noemde ze die. Ik ben een bevrijdingskind, de dochter van een Canadese soldaat. Hij bleek een Indiaan te zijn. Ze was er zo fel op, dat ze met haar vingers op mijn ogen drukte om ze eruit te trekken."

Wanhopig meisje
Op de omslag van het boek staat een foto van Rita toen ze anderhalf jaar was. Een meisje met een intens wanhopige blik. Henny gebruikte de foto om mannen te vinden die seks wilden hebben met het meisje. "Ze verhuurde me." Dit en nog andere verhalen staan in rapporten van de voogdijraad. Af en toe werd Rita uit huis gehaald en ondergebracht bij de nonnen, maar toch ging ze iedere keer weer terug naar haar moeder. "Dan zei ze dat ze wel weer voor haar kon zorgen", vertelt schrijfster Wieke Hart.

Piet is de wettelijke vader van Rita. Hij nam haar af en toe in bescherming. Maar hij durfde niet tegen z'n vrouw in te gaan. "Hij heeft dat wel gewild. Hij bracht me af en toe naar Rotterdam, daar woonden mijn tante Lenie en ook Thijmen. Dat was de hemel voor mij, dat waren twee schatten." Maar omdat haar tante ziek was, kon die ook niet voor Rita zorgen.

Rita heeft haar verhaal zelf op papier gezet. Wieke heeft daar het boek 'Lief wezen' van gemaakt. "Ik vind het een belangrijk verhaal. Ik wilde het op schrift hebben. Daar ben ik jaren geleden al mee begonnen, maar het lukte niet. Door Wieke is het gelukt."

Rita is sterker geworden
Wieke heeft Rita gaandeweg sterker zien worden. "Door het op te schrijven, geef je aan wie de schuldenaar is. Dat is Rita niet, dat is haar moeder en dat zijn de nonnen. Dat helpt. Maar het is niet dat het oplucht."

Rita heeft het boek nu een paar keer gelezen. "Elke keer ben ik er zelf weer verbaasd over. Dat ik dat allemaal moet hebben doorstaan. Het is nog een beetje onwerkelijk. Maar ik ben er apetrots op."