omroep flevoland

De spanningen in het Midden-Oosten lopen verder op. Nu ook de Verenigde Staten bombardementen hebben uitgevoerd in Iran, groeit de angst voor verdere escalatie. In Almere volgen inwoners met een Iraanse achtergrond het nieuws op de voet. Twee van hen zijn Mardjan Seighali en Shadi Nikshomar. Hun zorgen zijn groot, vooral omdat hun familieleden in Iran midden in de dreiging zitten.

Voor Mardjan Seighali, geboren in Iran en inmiddels al decennia woonachtig in Nederland, is de situatie pijnlijk en persoonlijk. Ze weet wat het betekent om te moeten vluchten. In Iran zat ze anderhalf jaar gevangen vanwege haar politieke opvattingen, waarna ze in 1991 naar Nederland vluchtte. Nog steeds is ze actief als mensenrechtenactivist. Nu ziet ze met lede ogen aan hoe het geweld weer oplaait.

'We horen af en toe: we zijn veilig'
"Mijn familie is inmiddels naar het noorden gevlucht, daar hopen ze dat het rustiger blijft. Maar zeker weten doe je het nooit", vertelt ze. "Het contact is minimaal. Heel soms krijgen we korte berichtjes, gewoon om te laten weten dat ze nog veilig zijn. Dat is alles. De angst groeit, bij hen en bij ons."

Seighali heeft dagelijks contact met mensenrechtenorganisaties en volgt de ontwikkelingen op de voet, maar oplossingen ziet ze niet zomaar. "Wat moet je nog hopen? Een regimewissel? Dat klinkt mooi, maar in de praktijk zijn het altijd de burgers die de prijs betalen."

Niet iedereen kan vluchten
Ook Shadi Nikshomar, fractievoorzitter van GroenLinks Almere, maakt zich zorgen. Haar ouders vluchtten twintig jaar geleden vanuit Iran naar Nederland. Via hen onderhoudt ze nauwe contacten met familie in Teheran. "En dat is nu spannend", zegt ze. "Mijn familie woont in het centrum van de stad. Je weet niet wat er gaat gebeuren. Niet iedereen heeft de mogelijkheid om weg te gaan. Er zitten ouderen tussen, mensen die slecht ter been zijn. Vluchten is voor hen niet eens een optie."

De familie houdt contact via Telegramgroepen. "Maar soms is het ook juist stilte. En die stilte is misschien nog wel het meest beangstigend."

'De angst zit hier ook'
Beide vrouwen benadrukken dat de angst niet ophoudt bij de grens. Ook in Almere leven ze dagelijks mee met hun familie in Iran. "Je kunt wel zeggen: je woont hier veilig. Maar je leeft met twee werelden. Je kijkt naar het nieuws, je wacht op berichtjes en ondertussen moet je hier gewoon doorgaan met je werk en je leven. Dat doet iets met je", zegt Nikshomar.

Mardjan Seighali: "En ik blijf het zeggen: het zijn de gewone mensen die hier het slachtoffer van zijn. Politieke spelletjes, geopolitieke belangen - daar zit het probleem niet. Het probleem zit in het feit dat gezinnen uiteengerukt worden, dat mensen bang zijn, dat ze hun land niet uit kunnen."

Hoop op gezond verstand
Toch willen ze blijven hopen. Niet op militaire overwinningen of politieke successen, maar op gezond verstand. "Ik hoop dat diplomatie het gaat winnen van wapens", zegt Seighali. "Want dit pad leidt nergens naartoe."