omroep flevoland

Het is makkelijk als een ander mag betalen om zo iets te beginnen.

Er is veel gemeenschapsgeld ingestopt.

... en dan, eind november, de Sinterklaastafel... In een afdeling aan de zijkant stonden onder sfeervolle verlichting lange tafels met witte lakens, met daarop uitgestald in alle kleuren zilverpapier gehulde Sinterklazen en zwarte pieten, in allerlei formaten, honderden... Je drukte je neus plat tegen de winkelruit, dezelfde waar des zomers het ijs verkocht werd, vol verlangen naar dat heerlijke, onbereikbare... Want wie had er nou geld in de jaren vijftig voor luxe.. Maar toch.. Soms haalde moeder haar hand over het hart en dan ging ze met je mee naar binnen en mocht je zo'n figuur uitzoeken ; maar niet zo'n grote hoor! Thuis gekomen koesterde jij je schat, totdat je eindelijk voorzichtig het felgekleurde zilverpapier er af peuterde, en voorzichtig Sinterklaas zijn voet er af beet... en dan de teleurstelling : Hij was hol van binnen.... 😦😦

... toen ik groot was, kwam ik er achter dat ze gewoon Trientje en Geertje, en Bonne heetten... zo heten engelen niet... Ik voorzie dat het storm gaat lopen, wie herinnert zich niet de warme bolletjes van Jurie Brouwer, en de magische glazen flessen met snoep...

Meer dan 50 jaar geleden moest ik daar regelmatig brood halen voor mijn moeder. Na even wachten kwam één der gezusters Brouwer geruisloos aanzweven gehuld in een witte jasschort. Ik dacht als jongetje zijnde dat het een engel was.... Ze verkochten ook ijs door een luikje in één der ramen aan de voorkant. Ze kostten vijf of tien cent, en het heerlijke vanille-ijs werd met een spatel op een krakend vers hoorntje gesmeerd....