omroep flevoland

Een Oekraïens gezin dat ruim drie weken bij de familie Visser in Tollebeek bivakkeert, begint langzaam te wennen. Tetiania en Oleksander vluchtten met hun twee kinderen Sascha en Sophia kinderen uit Charkov na zware bombardementen door de Russen.

Voor Marjan en Peter Visser was er geen twijfel toen ze vluchtelingen in huis haalden. Toch heeft de opvang een grote impact op hun leven en dat van hun nog twee thuiswonende kinderen. "De eerste dagen waren heftig", vertelt Marjan. "De moeder was heel moe en sliep heel veel. Het jongetje van tien is heel druk, die was heel veel heen en weer aan het rennen. En de vader greep regelmatig naar zijn hoofd en gaf dan wanhopig een zucht."

De Oekraïense familie slaapt in de garage waar normaal gesproken de dochter van de familie Visser woont. En hoewel het gevluchte gezin dus een eigen ruimte heeft, moeten beide families wennen aan de nieuwe situatie. "Je moet je aanpassen", legt Marjan uit. "Zij passen zich aan ons leven aan, maar ook van onze kant vergt het wat creativiteit."

Zo gaan de kinderen van het Oekraïense stel veel later naar bed dan wat in Nederland gebruikelijk is en ook het gedrag aan de eettafel is anders. "Met eten gaat het jongetje voordat de rest klaar is met eten al van tafel en rent hij door het huis. Dat zijn wij niet gewend. Dus dat moet je dat accepteren, maar je spreekt dan wel af dat het kind dan naar zijn kamer gaat en niet tijdens het eten rondrent."

'Neem geen impulsief besluit'
Het is volgens Marjan dan ook niet goed om impulsief het besluit te nemen om een paar vluchtelingen in huis te nemen. Zo zijn er ook families die spijt hebben en van de vluchtelingen in hun huis af willen. "Wij hebben het er binnen onze familie goed over gehad. De mensen met spijt hebben te snel de beslissing genomen en er niet goed over nagedacht. Ze hebben niet beseft wat het met zich meebrengt. Het kost je je privacy en dat lever je voor langere tijd in. Een aparte ruimte voor de vluchtelingen scheelt daarom al een stuk", aldus Marjan.

Wat ook veel mensen op voorhand niet goed beseffen, is dat het opvangen van vluchtelingen geld kost. "Je moet ineens boodschappen doen voor vier mensen extra, de wasmachine en de afwasmachine draait veel vaker en er wordt vaker gekookt."

En dan is er nog het geregel dat erbij komt. Zo heeft Marjan ervoor gezorgd dat de vluchtelingen zijn ingeschreven bij de gemeente en via haar familie heeft vader Oleksander inmiddels werk in de vis op Urk. Ook gaat zoon Sascha inmiddels naar school en is er medische zorg geregeld voor dochter Sophia van anderhalf, die een nieraandoening heeft. Toch zijn er ook dingen die niet goed gaan omdat instanties de regels nog niet kennen of toepassen. "We moesten medicatie ophalen voor de kleine meid en dat kregen we niet eerder mee voordat we het betaalden. Wij wezen ze op een subsidieregeling voor vluchtelingen van de overheid maar we kregen het toch niet mee. We moesten betalen."

Het advies van Marjan is dan ook. "Denk er goed over na en onderschat het niet. Deze mensen komen niet uit een gezellig kuuroord maar zijn getraumatiseerd."